Πέμπτη, 06 Δεκεμβρίου 2012 18:09

ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΙΕΛΕ - ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ

 

 

              Αθήνα, 06 Δεκεμβρίου  2012

 

          ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Δημοσιοποιήθηκε από τη Διεύθυνση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης η εγκύκλιος Φ.18/150576/Δ5/29-11-2012, η οποία εκδόθηκε από την προϊσταμένη της ίδιας Διεύθυνσης  Ι. Χρήστου, μετά από οδηγία του  Υπουργού Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλου, με στοιχεία 10289/21-11-2012. Και τα δύο έγγραφα έχουν περιέλθει σε γνώση του Συνδέσμου και παρατίθενται προς ενημέρωσή σας.

Με τα έγγραφα αυτά το Υπουργείο Παιδείας, αναμοχλεύει ένα ανύπαρκτο νομικά ζήτημα το οποίο επιλύθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, εδώ και μήνες.

Υπενθυμίζουμε ότι με την ψήφιση του ν. 4024/2011 θεσπίστηκε νέο μισθολόγιο των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, των οποίων οι αποδοχές εκ του νόμου (αρ. 36 §1 ν. 682/1977) αποτελούν τις νόμιμες αποδοχές και των αντίστοιχων εκπαιδευτικών ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αποτελεί βέβαια, γνωστό πλέον γεγονός ότι η ίδια Προϊσταμένη της Δ/νσης Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, για να εξυπηρετήσει τις θέσεις της ΟΙΕΛΕ, η οποία προωθούσε την ίδια περίοδο σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας στην ιδιωτική εκπαίδευση, παρά τις απόλυτα σαφείς διατάξεις των παραπάνω νόμων (ν. 4024/2011 αρ. 36 §1, ν. 682/1977), «νομοθέτησε» τότε ότι το νέο μισθολόγιο εξαιρεί από όλους τους υπαλλήλους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Από τότε, η ίδια και η ΟΙΕΛΕ ξεκίνησαν ένα περίεργο γαϊτανάκι προσπαθώντας να αποδείξουν ότι όταν μεν οι αμοιβές των δημοσίων εκπαιδευτικών αυξάνονται, αυξάνονται «εκ του νόμου» και αυτές των ιδιωτικών συναδέλφων τους, αλλά όταν οι πρώτες μειώνονται, ο νόμος διασπάται και οι δεύτερες παραμένουν σταθερές.

Το ζήτημα αυτό που ξέθαψαν η κα Χρήστου και η ΟΙΕΛΕ, στην πραγματικότητα είχε τελειώσει  28 χρόνια πριν με τη με αριθμό 1469/1984 απόφαση του Αρείου Πάγου, ο οποίος είχε αποφανθεί  ότι ένα σύστημα αμοιβών δεν μπορεί να στηρίζεται και σε νόμο και σε συλλογική σύμβαση εργασίας (ΣΣΕ, ΔΑ), διότι και οι δύο καθορίζουν μόνο ελάχιστες νόμιμες αμοιβές. Κρίθηκε λοιπόν ότι αν τυχόν εκδοθεί  συλλογική ρύθμιση επί αμοιβών που ορίζονται από το νόμο, αυτή είναι άκυρη, ενώ αν νόμος αναπροσαρμόσει προς τα πάνω ή προς τα κάτω αυτές τις αμοιβές,  συμπαρασύρονται άνευ ετέρου οι νόμιμοι μισθοί όλων όσων αμείβονται βάσει του νόμου αυτού.  Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι επιδιώξεις της ΟΙΕΛΕ έπεσαν στο κενό και η συλλογική ρύθμιση (Διαιτητική Απόφαση) 59/2008  που είχε εκδώσει ο ΟΜΕΔ κατά την κοινή εργατική νομοθεσία, ακυρώθηκε (απόφαση Πρωτοδικείου Αθηνών 310/2011) ως μηδέποτε ισχύουσα για τον ίδιο λόγο. Το θέμα αυτό έκλεισε και ως προς τη δεύτερή του διάσταση (τη νομοθετική αυξομείωση των νομίμων αμοιβών), η Γνωμοδότηση 214/2012 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που απλώς επανέλαβε ότι υφίσταται πλήρης βαθμολογική και μισθολογική εξομοίωση  δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών και ότι οι νέες, μειωμένες νόμιμες αποδοχές των πρώτων, αποτελούν, ευθέως και αμέσως, τις νόμιμες αμοιβές και των  ιδιωτικών συναδέλφων τους.

Έρχονται όμως τώρα η νέα εγκύκλιος και η οδηγία του Υπουργού και ορίζουν ότι πρόκειται να γίνει με ευθύνη των Διευθυντών Εκπαίδευσης «πλασματική» ένταξη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στα νέα μισθολογικά κλιμάκια, όχι όμως για λόγους  μισθολογικούς  αλλά για λόγους  καθορισμού «ελαχίστων αμοιβών», αφού οι πραγματικές «μπορεί να καθορίζονται με ατομική, ή με συλλογική σύμβαση εργασίας».

Το Υπουργείο Παιδείας παραβλέπει, λοιπόν, εκ νέου  ένα βασικό στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος,  δηλαδή ότι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας αποτελούν σύστημα αμοιβών που καθορίζει όχι συμβατικές αλλά νόμιμες αμοιβές. Αυτό που προκαλεί όμως πραγματικά απορία είναι σε τι αποσκοπεί η διάσπαση της λειτουργικής ενότητας των αποδοχών σε ελάχιστες νόμιμες που γνωρίζει το Υπουργείο και σε συμβατικές, που τις γνωρίζουν μόνο ο εκπαιδευτικός και ο εργοδότης του. Και μάλιστα όταν ήδη το Υπουργείο, ως Διοίκηση, δεσμεύεται ήδη από  την Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σύμφωνα με την οποία τα μισθολογικά κλιμάκια δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών, είναι κοινά και ισχύουν από την ίδια στιγμή (1-11-2011) και για τις δύο κατηγορίες.

Τα πράγματα περιπλέκει περισσότερο το σημείο των νέων οδηγιών, όπου ορίζεται ότι «Για το χρονικό διάστημα από την 1η Νοεμβρίου 2011 έως και τη 15η  Ιουνίου 2012, ως κανονιστική προσδιορισμού των ελάχιστων αποδοχών κάθε ιδιωτικού εκπαιδευτικού […], λογίζεται το προϊσχύσαν μισθολογικό σύστημα των δημοσίων εκπαιδευτικών […] του ν. 3205/2003 που ίσχυαν την 31η Οκτωβρίου 2011.», ενώ ως προς το διάστημα από 16-6-2012 και μετά, θα  ληφθούν υπόψη, ως ελάχιστες νόμιμες αμοιβές, αυτές του νέου μισθολογίου (ν. 4024/2011). Περαιτέρω, περιέργως πως, «νομοθετείται»  στις ίδιες οδηγίες, πως ό,τι τυχόν καταβλήθηκε από τους εργοδότες από 1-11-2011 πέραν του νέου (και ισχύοντος από την ημέρα εκείνη) μισθολογίου έως 15-6-2012, δεν αναζητείται, ενώ ό,τι δεν καταβλήθηκε πέραντου  νέου μισθολογίου την ίδια περίοδο, δηλαδή για τους εργοδότες που το εφάρμοσαν από 1-11-2011 έως 15-6-2012, και πάλι δεν αναζητείται!

Γιατί λοιπόν το Υπουργείο ζητά από του Δ/ντές Εκπαίδευσης να παρανομήσουν εντάσσοντας  πλασματικά ειδικά τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς σε χρόνο κατά επτά μήνες μεταγενέστερο των δημοσίων συναδέλφων τους; Και ακόμη περισσότερο, γιατί τους ζητείται να κλείσουν τα μάτια ως προς τις πράγματι καταβαλλόμενες αποδοχές και γιατί «θυσιάζονται» οι αποδοχές επτά μηνών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αν δήθεν η πραγματική ημερομηνία εφαρμογής του νέου μισθολογίου, είναι η 15-6-2012;

Η απάντηση βρίσκεται στο ότι ανάμεσα στους κύριους ωφελούμενους από τη διατήρηση του παλαιού μισθολογίου και την καθυστέρηση εφαρμογής του νέου ήταν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές και τα στελέχη της ΟΙΕΛΕ. Και μάλιστα με πρώτους στη σειρά εκείνους, οι οποίοι μισθοδοτούνται όχι από τους ιδιοκτήτες – εργοδότες τους, αλλά  με δημόσιο χρήμα, από τον ΕΛΙΓΕ, είτε αμέσως (με απόφαση προηγουμένου Υπουργού) είτε εμμέσως (μέσω εκπαιδευτικών αδειών,  χορηγιών κ.λπ.).

Μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου χρήματος υπάρχει ή οφείλει να υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά: ότι ο ιδιώτης μπορεί να επιλέξει από ελευθεριότητα να καταβάλει στον εργαζόμενο πέραν του νομίμου, ο δημόσιος υπόλογος όμως όχι, διότι άλλως τελεί απιστία. Αυτομάτως λοιπόν, η εφαρμογή του νέου μισθολογίου σημαίνει ότι κάποιοι «πρέπει να επιστρέψουν τα κλεμμένα», αλλά αντιστρόφως. Και για να μην το πράξουν, εμπλέκουν το Υπουργείο σε μια επικίνδυνη νομική ακροβασία, μέσω της νέας πλασματικής κατάταξης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών σε μια αυθαίρετη ημερομηνία, για την οποία ουδείς γνωρίζει πώς προέκυψε! Αν μάλιστα υποτεθεί ότι αυτή είναι η ημερομηνία λήξης της Διαιτητικής Απόφασης (ΔΑ) 31/2010, που απετέλεσε συνέχεια της δικαστικά ακυρωθείσας ΔΑ 59/2008, τότε το ίδιο το ΝΣΚ, που απεφάνθη ότι δεν επιτρέπεται σύναψη ΣΣΕ στην ιδιωτική εκπαίδευση,  απαγορεύει στο Υπουργείο Παιδείας έστω και να τη λάβει υπόψη!

Το κυριότερο όμως είναι ότι οι δήθεν κοπτόμενοι συνδικαλιστές, προκειμένου να περισώσουν τους εαυτούς τους, δεν διστάζουν  ούτε να εξαιρέσουν από τον έλεγχο της μισθοδοσίας ολόκληρο το συμβατικό τμήμα της μισθοδοσίας των εκπαιδευτικών (το οποίο πλέον, όπου υπάρχει, δεν θα λαμβάνεται υπόψη από το Υπουργείο Παιδείας), ούτε να «αδειάσουν» τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι πίστεψαν ότι δικαιούνταν να παραμείνουν, έστω επί επτάμηνο, στο παλαιό μισθολόγιο και το διεκδικούσαν.

Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων δεν επιχαίρει, αλλά ούτε και δεσμεύεται από τέτοια εγχειρήματα. Η «νομοθέτηση» μέσω των οδηγιών του Υπουργείου Παιδείας, ως μη αχρεωστήτως καταβληθέντων, εκείνων που καταβλήθηκαν από όσους ιδιοκτήτες καθυστέρησαν την εφαρμογή του νέου μισθολογίου και ως μη απαιτητών, εκείνων που δεν καταβλήθηκαν από όσους ιδιοκτήτες το εφάρμοσαν ασχέτως της ημερομηνίας  16-6-2012, που αποτελεί νομική φαντασία, δεν έχει καμία νομική ισχύ. Όπως δεν έχει καμία νομική ισχύ η τουλάχιστον αφελής αναφορά, ότι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στην ιδιωτική εκπαίδευση μπορούν να ορίζουν συμβατικές  αποδοχές.  Διότι απλούστατα οι διατάξεις του νόμου 4024/2011, σε ό,τι αφορά την ιδιωτική εκπαίδευση, εφαρμόζονται ευθέως και αμέσως από 1-11-2011 και αποτελούν, μόνες αυτές, τις νόμιμες αμοιβές των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Αυτός είναι ο νόμος και οποιαδήποτε τυχόν συνέπεια επάγεται για τους ιδιοκτήτες η νέα πλασματική κατάταξη των εκπαιδευτικών από το Υπουργείο ή η ημερομηνία που επελέγη να εφαρμοστεί, είναι αβάσιμη και δεν αντιτάσσεται απέναντί τους, ούτε και οφείλουν οι ιδιοκτήτες να την αποδεχθούν.

Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν θέμα προς διερεύνηση από τις αρμόδιες αρχές και αυτοί οι οποίοι τους αφορά, το γνωρίζουν.

 

                             ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΙΕΙΕ

 

 

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 28 Δεκεμβρίου 2015 20:39