Δευτέρα, 26 Μαρτίου 2012 19:09

ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΟΙΕΛΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΔΒΜΘ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΑΥΕΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ.

 

     

                                                                                                                                                                                                                                        Αθήνα, 26 Μαρτίου 2012

 

 

                                                            ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Παρά τις ψευδολογίες της ΟΙΕΛΕ με την κατατεθείσα στη Βουλή τροπολογία του ΥΠΔΒΜΘ, ούτε οι απολύσεις απελευθερώνονται, αφού παραμένει ο ακραίος περιορισμός της μιας επιτρεπόμενης απόλυσης ανά σχολείο το χρόνο, ούτε παύει ο έλεγχος της καταχρηστικότητας της απόλυσης. Απλά ο έλεγχος της καταχρηστικότητας μεταφέρεται από τους συνδικαλιστές στους δικαστές, όπως ισχύει και για κάθε άλλο Έλληνα εργαζόμενο.

 

Για άλλη μια φορά η ΟΙΕΛΕ με την ευκαιρία της κατάθεσης τροπολογίας του ΥΠΔΒΜΘ στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, επιδίδεται στην προσφιλή της τακτική των ανοίκειων χαρακτηρισμών,  της συκοφαντίας, της λασπολογίας και της παραποίησης της αλήθειας, που αποτυπώνεται τόσο με τις προσβλητικές και συκοφαντικές επιθέσεις της,  που μέσω της ιστοσελίδας της διακινεί εναντίον κορυφαίων πολιτειακών και πολιτικών προσώπων, όσο και  με το τελευταίο της Δελτίο Τύπου με το  οποίο φτάνοντας  στο έσχατο όριο παραποίησης της αλήθειας  καταγγέλλει απελευθέρωση των απολύσεων στα ιδιωτικά σχολεία.

 

Προς αποκατάσταση όμως της αλήθειας καλό είναι πρώτα απ’ όλα να γνωρίζουν οι πολίτες, ότι οι κατατεθείσες τροπολογίες συντάχθηκαν από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ μήνες πριν και  συνεπώς προϋπήρχαν του νυν Υπουργού Παιδείας.

Ας δούμε όμως σε τι αφορούν και κατά πόσον είναι δικαιολογημένη η λυσσαλέα αντίδραση της ΟΙΕΛΕ.

 

1.      Με την παράγραφο 1 παρέχεται η δυνατότητα στα ιδιωτικά σχολεία να διδάσκουν περισσότερες από μια ξένες γλώσσες σε παράλληλα τμήματα. Αποτέλεσμα αυτής της τροπολογίας είναι να δοθεί ευελιξία στο αναλυτικό πρόγραμμα και, το σημαντικότερο, περισσότερες θέσεις εργασίας και απασχόληση περισσότερων εκπαιδευτικών.

2.      Με την παράγραφο 2 η λειτουργία εντός σχεδίου πόλεως πολλών παλαιών εκπαιδευτηρίων εναρμονίζεται με το γενικό χωροταξικό σχεδιασμό και  απαλείφεται μια διάταξη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κακοπροαίρετες ενέργειες με αποτέλεσμα την αναστολή της λειτουργίας ιδιωτικών σχολείων, δηλαδή την αύξηση της ανεργίας, για λόγους ανεξάρτητους από την ποιότητα της δουλειάς τους.

3.      Με την παράγραφο 3 παύει να υφίσταται μια γκρίζα ζώνη στη δυνατότητα εκμετάλλευσης, εκτός του επισήμου ωραρίου και των σχολικών ημερών λειτουργίας, των εγκαταστάσεων των ιδιωτικών σχολείων. Με την τροποποίηση αυτή  τους παρέχεται ρητώς η δυνατότητα να αξιοποιούν τις εγκαταστάσεις τους, σύμφωνα με τη φύση και το χαρακτήρα της εκπαίδευσης,  αναπτύσσοντας δραστηριότητες που θα δώσουν ευκαιρίες για νέες θέσεις εργασίας.

4.      Τέλος με την παράγραφο 4, στην οποία εντόνως αντιτίθεται η ΟΙΕΛΕ, η Πολιτεία ουσιαστικά μεταφέρει την κρίση και απόφαση περί καταχρηστικότητας, της μίας απόλυσης τον χρόνο, από τους  συνδικαλιστές στους δικαστές.

 

Σε μια εποχή που οι εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα ελαστικοποιούνται και ακόμη και οι απολύσεις στο δημόσιο δεν αποτελούν πλέον ταμπού, στα ιδιωτικά σχολεία μέχρι το 2010 το νομικό πλαίσιο επέβαλλε για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς καθεστώς μονιμότητας. Θα περίμενε κανείς λοιπόν η Πολιτεία, διορθώνοντας αυτή την αναντιστοιχία, να προχωρήσει στην εφαρμογή και στα ιδιωτικά σχολεία του καθεστώτος που ισχύει για τις απολύσεις και στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα. Αντ’ αυτού με το Ν.3848/2010, η Πολιτεία επέτρεψε στα ιδιωτικά σχολεία την απόλυση ενός (1) μόνον ιδιωτικού εκπαιδευτικού ανά σχολείο ανά έτος.  

 

Η μία (1) και μόνη επιτρεπόμενη αυτή απόλυση σύμφωνα με το Ν.3848/2010 είναι αναιτιώδης, και τούτο καταδεικνύεται από τα σχετικά έγγραφα της Βουλής των Ελλήνων. Σε διαφορετική περίπτωση άλλωστε, η νομοθετική αυτή αλλαγή θα ήταν άνευ περιεχομένου. Η ΟΙΕΛΕ όμως, αξιοποιώντας μια προσωρινή νομοθετική ρύθμιση που είχε συμπεριληφθεί στο άρθρο 11 του Ν.1351/83, η οποία όριζε ότι μέχρι την ψήφιση νέου νόμου για την ιδιωτική εκπαίδευση οι απολύσεις ιδιωτικών εκπαιδευτικών πρέπει να εγκρίνονται από τα υπηρεσιακά συμβούλια του δημοσίου (ΠΥΣΠΕ και ΠΥΣΔΕ), κατάφερε να μπλοκάρει ακόμη και τη μία (1) αυτή επιτρεπόμενη ανά έτος και σχολείο καταγγελία σύμβασης. Ας σημειωθεί ότι σε αυτά τα  ΠΥΣΠΕ και ΠΥΣΔΕ, που κρίνουν αν το ιδ. σχολείο έχει προβεί σε καταχρηστική απόλυση, μετέχουν δυο (2) συνδικαλιστές της ΟΙΕΛΕ και τρεις  (3) εκπαιδευτικοί του δημοσίου. Στη δε συνεδρίασή τους καλούν τον απολυόμενο ιδ. εκπαιδευτικό αλλά όχι το ιδ. σχολείο και αποφασίζουν την ύπαρξη καταχρηστικότητας λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις αιτιάσεις του ιδ. εκπαιδευτικού και χωρίς καν να του ζητούν αποδεικτικά στοιχεία. Το σημαντικότερο, τα μέλη των ΠΥΣΠΕ και ΠΥΣΔΕ δεν έχουν νομικές γνώσεις.

 

Η κατατεθείσα λοιπόν νομοθετική ρύθμιση, ούτε τις απολύσεις απελευθερώνει ούτε τον έλεγχο της καταχρηστικότητας της απόλυσης καταργεί. Απλά μεταφέρει τον έλεγχο αυτό από τους συνδικαλιστές στους δικαστές, όπως άλλωστε ισχύει και για όλους τους υπόλοιπους  Έλληνες, για τους οποίους τα θέματα της κατάχρησης από τον εργοδότη τους του δικαιώματος του 281 ΑΚ, κρίνονται από τα κοινά τακτικά δικαστήρια και αφού οι απολυόμενοι  έχουν απομακρυνθεί από τη δουλειά τους. Αν στη συνέχεια κριθεί από τα δικαστήρια ότι ο απολυθείς καταχρηστικώς απολύθηκε, επιστρέφει στην εργασία του και μάλιστα λαμβάνοντας αναδρομικά τις αποδοχές του, προσαυξημένες με τόκους υπερημερίας που σήμερα αγγίζουν το 10%, οπότε σε καμιά περίπτωση δεν θίγονται τα δικαιώματα ή τα συμφέροντα του εργαζόμενου. Αντίθετα με το ισχύον καθεστώς και τον τρόπο που καταχρηστικά το εκμεταλλεύεται η ΟΙΕΛΕ, το ιδιωτικό σχολείο υποχρεούται να υποστεί την παρουσία, και μάλιστα μέσα στην τάξη, ενός εκπαιδευτικού με τον οποίο βρίσκεται σε δικαστική διένεξη και αντιπαράθεση και καθένας μπορεί να αντιληφθεί τη ζημία που αυτό μπορεί να δημιουργήσει στους μαθητές αλλά και ευρύτερα στο σχολείο.

 

Είναι όμως πραγματικά προκλητικό τη στιγμή που λόγω της οικονομικής κρίσης όλοι οι εργαζόμενοι στη χώρα μας έχουν υποστεί μειώσεις μισθών και εκατοντάδες χιλιάδες έχουν απολυθεί, η ΟΙΕΛΕ να διεκδικεί στα ιδιωτικά σχολεία και καθεστώς μονιμότητας και αποδοχές στα προ της κρίσης επίπεδα και μάλιστα με αυξητικές ρήτρες.

Η πραγματική όμως επιδίωξη της ΟΙΕΛΕ είναι εμφανής, τόσο στο πρώην όσο και στο νυν καταστατικό της και δεν είναι άλλη από την «κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης». Στην επιδίωξη της όμως αυτή η ΟΙΕΛΕ ενισχύεται από την ισχύουσα νομοθεσία η οποία προκλητικά προβλέπει, ότι όταν κλείνει κάποιο ιδιωτικό σχολείο, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτό προσλαμβάνονται χωρίς ΑΣΕΠ στο δημόσιο. Το ευτύχημα είναι ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ακολουθούν την ηγεσία της ΟΙΕΛΕ στην ακραία και καταστροφική της πορεία, αντιθέτως στηρίζουν με την προσπάθεια και την ποιότητα της δουλειάς τους την ιδιωτική εκπαίδευση.

 

 

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 28 Δεκεμβρίου 2015 20:39